-
Anky en Etienne en het verhaal van Stijn
Tekst en kiekje: Renée ter Berg, i.o.v. Breda Actief Anky en Etienne uit Breda zijn medeoprichters van Stichting 9dagen20. De stichting is bedacht door de moeder van Anky met een zeer persoonlijke aanleiding. Haar zoon Stijn (de broer van Anky en neef van Etienne) kwam in 2013 om het leven bij een auto-ongeluk tijdens een stage op Curacao. Nu zetten familie en vrienden van Stijn zich vrijwillig in voor de stichting om studenten voor te lichten die op reis gaan naar het buitenland. Ze willen de studenten niet beperken maar bewust maken. Een mooie stichting, maar wel met een verdrietige inspiratiebron. Etienne: “Dat klopt. Stijn liep stage als cameraman op Curacao. Een eiland met een relaxte sfeer.” Anky: “Terwijl hij in Nederland altijd zijn gordel droeg in de auto en er zelfs mensen op aansprak die dat niet deden, deed hij dat op Curacao niet. Ik heb hem daar bezocht en toen zei hij op het vliegveld al dat ik echt mijn gordel niet om hoefde te doen. Niemand deed dat daar.” Etienne: “Twee weken voor hij terug naar Nederland zou komen, bezocht hij een vriend die stage liep op Bonaire. Ze gingen stappen en hadden een leuke avond. Ze besloten dat de vriend van Stijn terug zou rijden, hij had in de afgelopen uren het minst gedronken. Ook in dit opzicht had hij zijn grenzen verlegd, want normaal zou Stijn niet in de auto gestapt zijn bij iemand die had gedronken. In een bocht verloor de vriend […]
-
Dennis heeft het druk met carnaval
Dennis, jij bent social media vrijwilliger bij de Bredase Carnavals Vereniging. Wat doe je dan allemaal? “Sinds 2012 beheer ik de Facebook- en Twitterpagina van de BCV, het Youtubekanaal en de Instagramaccount. Als het carnavalsseizoen begint op de elfde van de elfde ga ik met de Prins en het gevolg mee op pad. Ik maak foto’s, video’s en berichten die ik op de social media kanalen plaats.” Volgens mij gaan daar best wel wat uren inzitten. Wat levert het jou op? “Toen ik begon kende ik nog niemand bij de BCV, maar nu heb ik er honderden vrienden bij. De vrijwilligers van onze Stichting, maar ook mensen van de andere carnavalsstichtingen kom je elk jaar weer tegen. Ik heb zelfs mijn vrouw ontmoet door het vrijwilligerswerk dat ik doe. Zij had namelijk dezelfde vrijwilligersfunctie, maar dan voor C.C. ’t Aogje in Princenhage. Ze had mij gezien bij een nieuwjaarsreceptie. We raakten daarna via social media in contact, omdat ik mezelf had getagd op een foto met de Prins van ut Kielegat. Wat later spraken we elkaar in het echt en het was meteen leuk. We hebben natuurlijk veel raakvlakken omdat we allebei van carnaval houden en met social media bezig zijn. Inmiddels zijn we 5 jaar samen, getrouwd en verwachten we ons eerste kindje.” Hoe ben je eigenlijk terecht gekomen bij de BCV? “Ik was al gek van carnaval en ik volgde de Twitterpagina van BCV. Het viel me op dat er weinig gepost werd. Ik miste die […]
-
De ondernemerskracht van Natasja en Karen
Gezellig een kop koffie bij de Uitdaging? Natasja: “Klopt. Karen en ik hebben samen een pr-bureau hier in Ulvenhout, Talk About. De Uitdaging is een hele fijne plek om te lunchen of te overleggen als we even niet op kantoor willen zitten. Ik vind het echt geweldig hoe ze dit hier gedaan hebben. Het is een mooi pand, het eten en drinken is goed en het is erg mooi dat ze hier mensen met een verstandelijke handicap een kans geven om te werken.” Hoe lang hebben jullie al samen een bedrijf? Karen: “Talk About bestaat in 2016 5 jaar! We kennen elkaar van een ander communicatiebureau waar we hebben gewerkt. We konden het daar al heel goed met elkaar vinden. Natasja was mijn leidinggevende en zij vroeg mij op een dag hoe ik mijn toekomst zag. Ik had een reis gepland naar Argentinië en Australië en ik zei zoiets als: ‘dat zie ik daarna wel weer’. Zij vroeg me hoe ik erover zou denken om iets voor mezelf te beginnen. Ik zei dat ik dat alleen nooit zomaar zou doen. Toen stelde Natasja voor om samen iets te beginnen. Ik was direct enthousiast en de volgende dag hebben we al besloten dat we na mijn reis samen een bedrijf zouden beginnen.” Een spannende beslissing. Hoe begin je dan? Hoe kom je aan je opdrachten? Natasja: “We hebben eerst samen gepraat over hoe we het wilden aanpakken. Het was al snel duidelijk dat we ons wilden richten op pr […]
-
Met Stephanie is schoonmaken een feestje
Gefeliciteerd Stephanie! Maaruh, ben je nu het bos aan het schoonmaken op je verjaardag? “Klopt. Ik vind het altijd leuk om voor mijn verjaardag iets origineels te organiseren. Toen ik zag dat het landelijke opschoondag was op mijn verjaardag, leek het me heel mooi om dit met elkaar te combineren en met vrienden en familie te gaan opruimen in het Mastbos.” Wilden je vrienden en familie niet veel liever een feestje? “Er werd wel wat gemopperd, haha. Zo van: ‘Jij ook altijd met je rare ideeën, kan het niet een keer normaal!’. Maar het leuke is, ze komen! We zijn met een groep van zo’n 20 mensen. Ze vonden het echt iets voor mij.” Waarom is het echt iets voor jou? “Vorig jaar ben ik verhuisd naar een andere wijk en daar viel het me op hoeveel afval er op straat lag. Ik stoorde me er aan. Maar ik dacht: in plaats van me te ergeren, kan ik ook zelf iets doen. Ik nam contact op met de Gemeente en kwam terecht bij Opgeruimd Breda. Die ondersteunen mensen die zelf willen opruimen in de wijk met tips en materialen. Ondertussen ging ik al vaak met vrienden naar het bos en als we iets tegen kwamen dan ruimden we het op. Nu doe ik dat ook regelmatig in mijn eigen wijk en het geeft me een goed gevoel. Ik zie het als niet meer dan normaal.” Ligt er hier in het bos ook afval? “Ja. Het is zo zonde en ik […]
-
Met de buren bij Kamu Breda
tekst en kiekje: Renée ter Berg Tekstproducties Goedemorgen! Wat is dit voor gezellige groep? Katja: “Wij wonen allemaal bij elkaar in de straat. We zijn net naar de markt geweest en drinken nu een kop koffie hier.” Is dit voor jullie een doorsnee vrijdagochtend? Katja: “Ja, eigenlijk wel. Op vrijdag brengen we eerst de oudere kinderen naar school. Omdat veel van de ouders vrij zijn op vrijdag gaan we daarna met een paar ouders langs de bakker en dan maken we ons klaar om naar de markt te gaan. De jongere kinderen gaan dan gezellig mee.” Wat een gezelligheid zo met je buren. Katja: “Zeker. We wonen in een nieuwbouwstraatje bij het station en daar zijn we allemaal ongeveer 8 jaar geleden komen wonen. We kwamen op een leeftijd dat je aan kinderen begint en toen werden er in de straat zes jongetjes geboren waar telkens maar een maand tussen zat. Sinds de kinderen er zijn, loop je veel meer bij elkaar binnen. De meisjes hier zijn 2 en dat is de derde lichting, haha.” Rob: “Ik zat bij die eerste groep die kinderen kreeg, die jongens zijn nu 6, 7 jaar. Dan zijn er nog twee jongens van 5 en de meisjes zijn 2. ’s Morgens lopen we met acht kinderen naar school. Dat noemen we al ‘de optocht’.” Katja: “We helpen elkaar ook en dat is echt een luxe. Als je ergens heen moet, dan kan dat gewoon. De kinderen spelen regelmatig bij elkaar.” Willemijn: “Wij komen uit […]
-
Kopje koffie met Ester en Dina
Wat maken jullie? Dina: “Wij maken een praatje. We zijn buurvrouwvriendinnen en we zitten hier regelmatig met een bakje koffie. ‘De Pauw in pracht en praal’ is mijn winkel. Ik zit nu al zo’n 22 jaar hier in de Boschstraat. Ik verkoop sieraden, kleding en accessoires die ik zelf inkoop tijdens reizen. Mijn man en ik gaan zelf naar India, Thailand of Indonesië en daar kopen we spullen in of laten we spullen maken. We weten dus precies waar alles vandaan komt en wie het heeft gemaakt. We steken er veel energie in om het hier te krijgen en daar geloof ik in. Die kleinschaligheid en die energie die erin zit.” Ester: “Ik woon hiernaast sinds 1998 en heb ook mijn atelier hier. Ik schilder. Voornamelijk mensfiguren. Het is belangrijk voor me. Mijn emoties kan ik erin kwijt. Wat niet wil zeggen dat ik heel wild schilder. Mijn werken zijn heel ingetogen. Ik heb kunstacademie gedaan in Tilburg en Hoogstraten.” En waar hadden jullie het over als ik vragen mag? Dina: “Over het lekker weer.” Ester: “En over de brutale Franse gastjes.” Dina: “O ja, de brutale Franse gastjes. Die gooien hun vieze etensresten met saus gewoon naast de prullenbak. Ik heb ze in mijn beste Frans vanmorgen flink de waarheid verteld.” En, maakte het indruk? Dina: “Niet echt. Eentje schaamde zich wel, maar de anderen niet. Ik heb gezegd dat ze zich als kleine kinderen gedragen.” Bevalt de straat verder wel op de Franse jongens na? Ester: “Ja, ik […]
-
Ondernemende dames Kyki en Melissa
Wat maken jullie? Melissa: “Ik maak foto’s en video’s en Kyki schrijft recensies en werkt als eindredacteur. We kennen elkaar via 3voor12 Breda.” Kyki: “3voor12 Breda is een website voor lokale muziek. We schrijven recensies over de bandjes en artiesten die hier optreden. De site maakt deel uit van de landelijke 3voor12 site, dat is een van de grootste muziekwebsites in Nederland.” Zijn dat fulltime banen wat jullie doen voor 3voor12? Melissa: “Ons werk voor 3voor12 is vrijwillig en daarnaast hebben we onze eigen bedrijfjes. Ik hou me bezig met video, fotografie en editing gefocust op artiesten en bandjes. Dat doe ik onder de naam Capribee. Het loopt lekker en ik reis hiervoor heel wat af door Nederland en het buitenland.” Een goed lopend bedrijf. Maar je bent nog jong, toch? Melissa: “Ik ben 20 en ik doe dat nu al een paar jaar. Ik werk sinds twee maanden vanuit het AV-huis in Breda. Daar werken allerlei ondernemers die zich bezig houden met audiovisuele producties. Ik heb wel gestudeerd, maar daar heb ik niet veel mee gedaan. Ik ben meteen lekker voor mezelf aan het werk gegaan.” En wat heb jij voor bedrijf, Kyki? Kyki: “Ik run samen met een vriendin Writersworld, een online platform voor schrijvers. We geven feedback op verhalen met geredigeerde tekst erbij en daarnaast doen we opdrachten voor bedrijven. We beoordelen ook manuscripten en de feedback is gratis voor verhalen tot 3000 woorden. Alles wat daarboven zit is betaald. Heb je ook iets gestudeerd in die […]
-
Sioe Hoey en Licia werden verrast met bloemen
Tekst en kiekje: Renée ter Berg (www.reneeterberg.nl) Wat maak je? “Ik ga mijn huis vrolijk maken. We hebben net deze bloemen net gekregen van Esther, een vriendin van mij. Ze wilde ons feliciteren met de aankoop van ons nieuwe huis. We zouden vanmiddag bijkletsen en toen vertelde Esther ze dat ze nog even een bosje bloemen moest kopen. Mijn dochter Licia mocht het bosje uitkiezen hier bij Cees van Eijk en toen bleek dat ze voor ons waren. Dat was een mooie verrassing.” Waarom heb je voor deze bos gekozen? Licia: “Ik vond de kleuren mooi. Mijn lievelingskleuren zijn roze en paars. Als het lente wordt ga ik buitenspelen en bloemen plukken. Die zet ik dan ook in een vaasje op tafel. Ik vind de lente leuker dan de winter.” Hou jij ook zo van bloemen en lente? “Ik heb ook wel weer zin in de lente en mooi weer. Dat het nog licht is als je uit je werk komt. Ik kijk er wel naar uit. En van een mooie bos bloemen word ik zeker blij, die moet ik eigenlijk wat vaker in huis halen. Ik realiseer me nu ook wat een luxe het is. We hebben een jaar in Australië gewoond, in Perth en daar was het zo droog dat ze al blij waren als er paardenbloemen groeiden. Een bos rozen was onbetaalbaar, die kostten daar wel 80 euro.” Dus je woont nog niet zo lang in Breda? “Nee, dat klopt. Het is wel toevallig, want ik […]
-
Het ijs op met Charysa, Sascha, Fatiya en Joyce
Wat maken jullie? “Wij maken er een gezellige middag van op de kunstijsbaan hier in Breda .” Hoe kennen jullie elkaar? Sascha: “Wij kennen elkaar van school. We zitten op het Vitalis College in Breda en volgen de opleiding verpleegkundige niveau 4. Het leuke aan onze vriendschap is dat het eigenlijk vanaf de eerste dag al goed klikte tussen ons. We maken met z’n vieren de leukste en gekste dingen mee. Het is altijd lachen met ons!” Komen jullie vaak op de ijsbaan in Breda? Joyce: “Ik kom zelf niet vaak op de ijsbaan, meestal twee of drie keer per jaar. Het leukste van een kunstijsbaan vind ik dat je er gewoon naar toe kan gaan wanneer je zelf wilt, ook als het niet sneeuwt of vriest.” Kun je nog herinneren hoe je ooit hebt leren schaatsen? Charysa: “Toen ik ongeveer 4 jaar was begon ik met schaatsen op van die kleine kinderijzertjes en toen ik ongeveer 6 jaar was heb ik leren schaatsen op kunstschaatsen. Ik hield me dan vaak vast aan mijn vader die me vooruit trok op het ijs.” Fatiya: “Vroeger toen ik jong was ging ik vaak skeeleren en ik was daar heel goed in. Daarna ging ik een keer met mijn ouders schaatsen en had helemaal geen hulpmiddel nodig, ik viel wel een paar keer maar daar bleef het ook bij.” Zijn jullie goed in schaatsen? Charysa: “Ik ben niet heel erg goed in schaatsen. Mijn beste vriendin zat op kunstschaatsen en zij leerde mij […]
-
Veer en vriendinnen bij Starbucks Breda
Wat maak je? “Ik maak kennis met Starbucks. Via mijn vriendinnen had ik erover gehoord. We waren op school en het ons wel leuk om iets bij Starbucks te gaan halen, dus toen zijn we naar het station gegaan. Ik heb een frappuccino besteld met caramel.” Toch niet aan het spijbelen, hè? “Nee, we zijn al uit. Ik zit in de tweede klas op de Nassau. Vanmorgen hebben we Frans, Nederlands en biologie gehad. Talen ben ik niet zo goed in, maar biologie vind ik wel leuk. Ik vind de Nassau een fijne school.” Dus deze meiden zitten allemaal bij je in klas. Doen jullie wel eens vaker dingen samen? “Ja, we spreken af en doen allerlei dingen. Het is altijd gezellig en ik kan van alles tegen ze zeggen.” En zo’n bezoekje aan Starbucks, deel je dat ook op Facebook? “Ik zit niet op Facebook, maar op Instagram. Het is leuk om foto’s te delen met iedereen. Ik maak vooral foto’s van m’n vrienden.” Wat doe je verder nog graag, behalve op pad gaan met je vriendinnen? “Ik zit op toneel. Ik woon in Terheijden en daar is een toneelschool. Vorig jaar waren het vooral toneellessen en als het goed is gaan we dit jaar ook een musical maken. Tot nu toe heb ik vaak lieve rollen gespeeld, maar het lijkt me ook wel eens leuk om een gemeen iemand te spelen.” Smaakt de frappuccino lekker? Vriendinnen: “Ja!” Drinken jullie wel vaker koffie? Vriendinnen: […]
-
De vangst van Jorn en Niels
Wat maken jullie? Jorn: “Ik maak jacht op een zwarte koikarper. Die schijnt hier rond te zwemmen en die wil ik hebben.” Niels: “Ik vis gewoon voor de lol met Jorn mee.” Hoe kennen jullie elkaar? Jorn: “Via school. We studeren Natuur, Milieu en Ruimte aan het Prinsentuincollege. We kwamen erachter dat we allebei graag vissen.” En je vangt hier, midden in de stad echt wel eens wat? Niels: “Ja hoor, ik heb hier wel eens zó’n grote gevist (geeft met zijn handen de maat aan, red.).” Jorn: “Die zwarte koikarper die hier zit zou zo’n vier kilo zijn. We gooien ze altijd weer terug natuurlijk. Als ik een grote vis gevangen hebben, maak ik dit matje nat en daar leg ik hem op. Anders zou je de slijmlaag van de vis aantasten en dat is niet de bedoeling. Dan haal ik de haak er voorzichtig uit. Meestal maak ik dan nog wel een foto met de vis en die zet ik op Facebook. Daarna zet ik hem weer terug. Wat is het mooiste aan vissen? Niels: “Het vangen is het leukste. Ik viste als klein jongetje al. Dan mocht ik met mijn vader mee. Toen kon ik het nog niet heel goed. Ik deed maar een dotje. Van mijn vader heb ik geleerd hoe ik knopen moet leggen, een lijntje moet maken en zo.” Jorn: “Het voorbereiden, het wachten erop, het binnendraaien. Vooral als je een vis vangt die je ook graag wilde hebben. Ik ben […]
-
De zonnige vriendschap van Ellen en Ellie
Wat maken jullie? Ellen: “Wij maken er samen een gezellige ochtend van in het zonnetje.” Het ziet er ook heel gezellig uit. Hoe kennen jullie elkaar? Ellie: “Via de kinderen. Onze kinderen zitten op de Rudolf Steinerschool in de Belcrum. Daar hebben we kennis gemaakt.” Ellen: “En toen zijn we vriendinnen geworden.” Ellie: “Hele dikke vriendinnen. Dat is wel heel bijzonder vind ik. Dat je op latere leeftijd nog zo’n vriendin vindt.” Waarom klikt dat dan zo goed? Ellen: “Ik denk dat we veel overeenkomsten hebben. Veel gezamenlijke interesses. En ik vind Ellie heel wijs, heel gezellig, heel fijn en betrouwbaar en ook leuk.” Elly: (lachend:) “Dat vind ik ook van jou. Ik vind jou lief! Leuk is ook dat onze gezinnen het zo goed met elkaar kunnen vinden. De kinderen en onze mannen zijn ook vrienden geworden.” Wat doen jullie nog meer samen, behalve terrasjes pikken? Ellen: “We hebben ook allebei een moestuin. Elly is daar mee begonnen en toen ging ik een keer mee. Een mooi stuk grond aan de Flodderdreef in Breda. Ik raakte enthousiast en nu heb ik ook een stuk grond daar. We hebben tuinbonen…” Elly: “En ik heb net raapstelen gezaaid.” Ellen: “Heb je die al gezaaid, dat moet ik ook nog doen!” Komen jullie oorspronkelijk uit Breda? Ellen: “Ik ben hier niet geboren, maar heb lang in Deventer gewoond. Deventer is wat compacter, maar heeft qua sfeer wel veel overeenkomsten met Breda.” Elly: “We zijn er vorig jaar nog […]