-
Anky en Etienne en het verhaal van Stijn
Tekst en kiekje: Renée ter Berg, i.o.v. Breda Actief Anky en Etienne uit Breda zijn medeoprichters van Stichting 9dagen20. De stichting is bedacht door de moeder van Anky met een zeer persoonlijke aanleiding. Haar zoon Stijn (de broer van Anky en neef van Etienne) kwam in 2013 om het leven bij een auto-ongeluk tijdens een stage op Curacao. Nu zetten familie en vrienden van Stijn zich vrijwillig in voor de stichting om studenten voor te lichten die op reis gaan naar het buitenland. Ze willen de studenten niet beperken maar bewust maken. Een mooie stichting, maar wel met een verdrietige inspiratiebron. Etienne: “Dat klopt. Stijn liep stage als cameraman op Curacao. Een eiland met een relaxte sfeer.” Anky: “Terwijl hij in Nederland altijd zijn gordel droeg in de auto en er zelfs mensen op aansprak die dat niet deden, deed hij dat op Curacao niet. Ik heb hem daar bezocht en toen zei hij op het vliegveld al dat ik echt mijn gordel niet om hoefde te doen. Niemand deed dat daar.” Etienne: “Twee weken voor hij terug naar Nederland zou komen, bezocht hij een vriend die stage liep op Bonaire. Ze gingen stappen en hadden een leuke avond. Ze besloten dat de vriend van Stijn terug zou rijden, hij had in de afgelopen uren het minst gedronken. Ook in dit opzicht had hij zijn grenzen verlegd, want normaal zou Stijn niet in de auto gestapt zijn bij iemand die had gedronken. In een bocht verloor de vriend […]
-
In het Valkenberg met Rachel en Harmke
Tekst: Renée ter Berg Fotografie: Dennis van der Sloot, Studio Lys Wat een gezelligheid hier in het park! Hebben jullie een fijne dag? Harmke: “Ik heb vandaag mamadag, dus ik heb een ontspannen dagje met mijn zoon Jax. Straks ga ik mijn dochter ophalen uit school en nog wat administratie doen.” Rachel: “Ik ben lekker op de fiets hier naartoe gekomen en straks leg ik mijn dochter Jess op bed. Dan ga ik even chillen, de hond uitlaten en dan begin ik om 17.00 uur met werken. Ik werk op een woonvoorziening met licht verstandelijk gehandicapte mensen. Ik heb een slaapdienst tot 12.00 uur morgenochtend. Meestal kan ik wel om 23.00 uur naar bed, maar echt slapen lukt me meestal niet. Als ik thuiskom ga ik altijd nog even naar bed. Het heeft voor- en nadelen. Nu ben ik overdag lekker vrij, dus dat is juist fijn.” Hoe kennen jullie elkaar? Harmke: “We zijn vroeger collega’s geweest bij kinderopvangorganisatie Kober. Sindsdien hebben we contact gehouden met elkaar en zijn we vriendinnen gebleven. Ik heb nu samen met mijn man de lunchzaak Jan en Alleman in de St. Janstraat. Daarnaast werk ik ook nog bij een bso van Kober.” Hoe ben je in de horeca terecht gekomen? Harmke: “Mijn man is kok. Hij had het niet meer zo naar zijn zin en wilde wat anders gaan doen. Toen kwam het concept voor een eigen lunchzaak voorbij en dachten we, dit gaan we oppakken.” Hoe Bredaas zijn jullie? Rachel: […]
-
Henny en Bianca spelen voor Sinterklaas
Jullie zetten je in voor SSKB, wat doet SSKB? Bianca: “SSKB zorgt ervoor dat kinderen waarvan de ouders in de financiële problemen zitten toch mee kunnen doen aan sport en andere leuke vrijetijdsbestedingen. Binnenkort gaan we bijvoorbeeld een dag naar Lot 66 en mogen de kinderen karten en heel veel andere leuke dingen doen. Daarnaast verzorgen we Sinterklaasintochten voor alle kinderen in de wijk Haagse Beemden. Ook dat is een mooi uitje voor kinderen waar ze het thuis financieel niet breed hebben.” Hoe is SSKB ontstaan? Henny: “SSKB staat voor Stichting Sinterklaas Kindercomité Breda. Mijn broer Willem is de stichting gestart. Wij geven beiden voetbaltraining aan kinderen. Toen Willem op een dag een jongetje zag die kwam trainen met gaten in zijn voetbalschoenen omdat zijn ouders geen nieuwe konden kopen, besloot hij iets te doen. Hij vroeg aan andere ouders of ze misschien schoenen over hadden en al snel waren het jongetje en zijn broertje geholpen. Hij zag dat het zo eenvoudig was en weinig geld kostte om te helpen en wilde meer doen voor die doelgroep. We organiseren al jaren de Sinterklaas intochten, maar vanaf dit jaar spelen we zelf een beetje voor Sinterklaas door ons in te zetten voor de kinderen in deze doelgroep.” En waarom besloten jullie om je vrijwillig in te zetten voor de stichting? Henny: “Ik help mijn broer al jaren met de Sinterklaas intochten en speel dan voor Zwarte Piet. Zijn enthousiasme voor dit initiatief werkt aanstekelijk, dus het leek me mooi om hem […]
-
Jasser bouwt een nieuw leven op
tekst en kiekje: Renée ter Berg Tekstproducties “Mijn naam is Jasser Al Kafri. Ik kom uit Syrië en ik ben vorig jaar gevlucht naar Nederland. Ik probeer met mijn vrouw en kinderen een nieuw leven op te bouwen in Breda. Sinds een paar maanden hebben we een bovenwoning hier in de Haagse Beemden.” Hoe zag je leven eruit in Syrië voor het geweld losbarstte? “Ik heb medicijnen gestudeerd in Syrië. Daarna heb ik 5 jaar als assistent-arts gewerkt en daarna heb ik me gespecialiseerd en 6 jaar als kno-arts gewerkt. Ik werkte in mijn eigen privé-kliniek en in ziekenhuizen in Damascus. In december 2012 werden de problemen in Damascus te groot. Er werd gevochten door allerlei groeperingen, mensen werden vermoord en er vielen bommen op 50 meter van ons huis. Mijn vrouw Noor en ik hebben twee dochters, die waren toen 2 en 5 jaar oud. We moesten weg uit de wijk waar we woonden en we besloten om te vertrekken naar Libanon. Ons huis en mijn privé-kliniek in Damascus zijn na ons vertrek compleet verwoest. We zijn 18 maanden in Libanon gebleven. Maar toen moesten we daar weg. Ik kon er geen verblijfsvergunning krijgen omdat ik door de Palestijnse afkomst van mijn moeder staatloos ben geboren en opgegroeid in Syrië. Ik heb dus officieel niet de Syrische nationaliteit.” En toen? “Toen besloten we naar Europa te vluchten. We hebben veel geld moeten betalen om te kunnen vluchten. We zaten met zo’n 170 mensen op een oud schip. Het […]
-
Miriam is meer dan alleen wethouder
Miriam Haagh, we kennen je in Breda vooral als wethouder. Maar je doet nog ander belangrijk werk. “Klopt. Ik werk als vrijwilliger voor Stichting de Regenboogboom. Het is een Stichting die kinderen bezoekt met een levensbedreigende of levensbelemmerende ziekte of kinderen die ernstig trauma hebben opgelopen. Stichting de Regenboogboom leert kinderen en hun ouders om hun kracht terug te vinden in hun eigen droomwereld. Op die manier kunnen ze hun situatie beter aan en ook de zware behandelingen die daar bij komen kijken. Onze bezoekvrijwilligers gaan bij de kinderen langs om ze te helpen naar die droomwereld te komen. Daarnaast zijn er vrijwillige ambassadeurs die voorlichting geven en fondsenwerven en er zijn vrijwilligers die droomdekentjes voor de kinderen quilten.” Hoe doen ze dat dan? “Door liedjes en verhalen die erop gericht zijn de kinderen in hun fantasie mee te nemen. Daarnaast krijgen de kinderen een kristal die in het licht alle kleuren van de regenboog weerkaatst. Het is heel bijzonder om te zien dat de kinderen heel erg open staan voor hun fantasiewereld. Om een voorbeeld te geven: een meisje dat kaal was geworden door de behandelingen die ze had gehad, zag zichzelf in haar fantasie op een paard over het strand gaan. Ze ging zo op in haar droomwereld dat ze wind door haar haren voelde gaan en zei: ‘mijn haren zitten in de weg’. Ze kon helemaal zichzelf zijn, krachtig en niet zielig. De vrijwilligers leren de kinderen dat ze die fantasiewereld ook kunnen gebruiken als ze een […]
-
Fleur en Anita’s voorjaarsvakantie
tekst en kiekje: Renée ter Berg (www.reneeterberg.nl) Wat maken jullie? Fleur: “Wij maken kleding en linnengoed schoon en netjes. We hebben samen het bedrijf Avanti strijkservice en wij wassen en strijken.Ik ben eerst in Roosendaal met een strijkservice begonnen en toen zou ik in Breda wat apparatuur overnemen. Dat werd uiteindelijk een hele zaak.” En toen bent jij ook in de zaak gekomen? Anita: “Ja, ik ben eigenlijk helemaal niet van het strijken en wassen. Ik heb 19 jaar horecaervaring. Toen we de wasserij overnamen wist ik wel dat dat niet te combineren was met de horeca. Ik dacht dat ik voor de wasserij alleen maar rondjes zou rijden om alles op te halen en weg te brengen. Maar er kwam wel wat meer bij kijken. Het is hard werken, we maken soms wel dagen van 14 uur. We zijn vier dagen van 10.00 tot 17.00 uur open, maar dinsdag ben ik bijvoorbeeld al om kwart voor zeven hier en in Roosendaal ,waar we wonen gaat het ook door. Daar halen en brengen we ook strijk.” Jullie zijn niet alleen zakelijk maar ook privé een stel? Fleur: “Ja, wij zijn al 26 jaar samen.” Samenwerken met je partner, gaat dat wel goed? Anita: “Vroeger konden we niet zo goed samenwerken, maar dat hebben we geleerd. We hebben heus wel eens woorden.” Fleur: “Je moet privé en zakelijk dan wel gescheiden kunnen houden. Als we met ruzie thuis de deur uit stappen, dan moeten we dat hier niet laten merken […]
-
Wat betekende 2014 voor Rob?
Wat maak je? “Ik heb een schoenmakerij hier in Princenhage en ik verkoop ook schoenen, steunzolen en alles wat erbij hoort. Ik ben 15 jaar geleden begonnen bij Cremer aan de overkant en toen die zaak stopte ben ik voor mezelf begonnen.” Het jaar is bijna voorbij. Waar breng je Oud & Nieuw door? “We vertrekken tweede kerstdag op vakantie naar de Ardennen en daar zijn we dan nog met Oud & Nieuw. Het is er lekker rustig voor de honden, zonder vuurwerk. Vorig jaar waren we er ook met kerst. Toen we wakker werden op eerste kerstdag was alles nog groen en na een uur was alles wit. Er lag 15 centimeter sneeuw. De allereerste kerst met mijn vriend daar kan ik me nog goed herinneren. Dat was in 2010. Er lag heel veel sneeuw en we deden er wel 6,5 uur over om er te komen in plaats van 2,5 uur. Maar toen we aankwamen was de hele boerderij waar we logeerden in kerstsfeer versierd. Dat was heel mooi.” Overdenk je dan samen 2014 nog een keer als je daar bent? “Ja, we denken wel aan wat we hebben meegemaakt. Ik denk dan vooral aan mijn vorige hond. Die is in juni plotsklaps gestikt. Dat was erg heavy. Ik kwam erachter dat hij een gezwel had en de volgende dag al zag ik dat we met spoed naar de dierenarts moesten rijden omdat het niet goed was. Toen is hij in de auto overleden. Raiko was een Middenslag […]
-
De kerst van Mineke
Wat maakt u? “Ik hou van bloemschikken. Hier bij de bloemisterij kijk ik even wat de prijzen zijn, wat de trend is en dan ga ik zelf stukken maken. Mijn schoondochter komt uit Japan, zij houdt ook van bloemschikken en stimuleert me altijd. Ze is nu in Japan en daarom logeer ik nu bij mijn zoon in Breda en pas ik op de kleinkinderen.” Heeft u al iets moois gezien? “Deze takken hier komen van een soort boom die ik vroeger zelf ook in de tuin had. Je vindt ze ook veel in Italië. En deze met hangende naalden vind ik heel mooi. Ik heb zo’n hoge pot en nu leek het me wel iets om het naar beneden te doen, met hangende takken. Tegenwoordig zie je veel kerststukjes waar ze dan ook een mooie bal in verwerken, dat is mode. Meestal doe ik dat niet, ik werk graag met natuurlijke materialen zoals pompoen of dennenappels.” Weet u al hoe u de kerstdagen gaat doorbrengen? “Kerst? Nee, dat weet ik nog niet helemaal. Ik ben niet iemand die dat heel lang van voren gaat plannen. Mijn man wordt morgen geopereerd aan een hernia. Ik zou eigenlijk langer in Breda blijven, maar nu ga ik vanavond naar huis zodat ik hem morgen weg kan brengen. Ik moet dus ook even afwachten hoe hij zich voelt na de operatie. Onze dochters komen eerste kerstdag lunchen met de kleinkinderen en verder kijken we wel wat we doen. Misschien is het te druk voor […]
-
Jip, Koen en Pim zijn voor Oranje
Wat maken jullie? Jip: “Mijn broertjes en ik zijn aan het voetballen voor ons huis en ik ga zo een feestje geven samen met twee vriendjes van mij. We waren allemaal al jarig geweest, maar we hadden nog geen feestje gegeven. Nu gaan we dat samen doen.” Gaan jullie wel de wedstrijd kijken? Jip: “Ja, ik mag het daar kijken en Koen en Jip kijken de wedstrijd thuis.” Wat gaat het worden vanavond? Pim: “Ik denk 2-1.” Koen: “1-0.” Jip: “1-0.” Zitten jullie zelf ook op voetbal? Jip: “Ja, we zitten allemaal bij JEKA, maar allemaal in een ander team.” Pim: “Ik sta in het middenveld.” Koen: “Ik ben links aanvallend en middenveld.” Jip: “Ik verdedig het liefst.” Dus jullie weten ook wel wat buitenspel is? Pim: “Dat je achter de verdediging staat en dat er dan gepasst wordt.” En wie zijn jullie voetbalhelden? Koen: “Van Persie, Robben en buiten Nederland: Ronaldo.” Wat is er zo leuk aan zelf voetballen? Koen: “Het is leuk en je voelt je vrij.” Pim: “Je blijft er gezond door.” Droom je er weleens van dat je voetballer bent? Jip: “Ik droom er wel vaak van. Maar ik wil archeoloog worden. In verre landen opgravingen doen. In Egypte ofzo. In groep 5 heb ik mijn spreekbeurt over de pyramides gedaan.” Koen: “Ik wil misschien wel meester worden.” Pim: “Ik wil uitvinder worden. Dan wil ik wel currygel uitvinden. Gel voor in je haar die naar curry ruikt.” […]
-
Een visje van Nicole
Wat maak je? “Ik vil een tong.” Het is lekker druk bij de kraam. “Ja, het is mooi weer, dan zijn er meer klanten en het is prettiger werken dan wanneer het vriest natuurlijk. Maar we hebben altijd leuke klanten hoor. Met wie werk je hier allemaal? “Het is allemaal familie. Dat is mijn man Wim, daar staat mijn schoonmoeder en dat is een oom en tante. Ik ben aangetrouwd, maar het voelt als mijn eigen familie. We staan altijd op dinsdag en vrijdag op de Grote Markt van Breda en op donderdag bij winkelcentrum Hoge Vught. Als het slecht weer is, dan gaan we niet allemaal mee. Dan mogen de dames om de beurt een vrije dag nemen. De heren gaan altijd mee.” Altijd op pad met je familie, brengt dat nooit irritatie met zich mee? “Nee, daar heb ik geen last van. Zelfs niet met mijn eigen man.” Eet je zelf ook graag vis? “Ja, ik maak graag gerechten met vis. Wim en ik houden van coquilles, maar daar zijn onze kindjes niet zo dol op.” Klant: “Mag ik een pondje garnalen alstublieft!” Vishandel Hollemans