-
Rick bouwt aan Breda Photo
Tekst en kiekje: Renée ter Berg Tekstproducties Je bent druk bezig hier. “Klopt, we zijn de steigers aan het bouwen waar straks de foto’s opgehangen worden voor Breda Photo. Het festival gaat volgende week van start en deze week zijn we met ongeveer dertig vrijwilligers op verschillende locaties aan het opbouwen. Voor mij is het de eerste keer dat ik meehelp.” (Breda Photo is inmiddels van start en duurt nog tot 30 oktober, red.) Wat zijn je taken allemaal? “Vandaag help ik met de opbouw, het sjouwen en steigers bouwen. Twee weken geleden heb ik de presentatiemeubels voor de boeken geschuurd en geschilderd en daarnaast doe ik grafische dingen voor Breda Photo, zoals het ontwerpen van de Facebookbanners en de t-shirts. Het is heel gevarieerd.” Waarom heb je je aangemeld als vrijwilliger? “Ik was al geïnteresseerd in Breda Photo en op de website zag ik dat ze met vrijwilligers werken. Toen heb ik een mail gestuurd om eens te informeren.” Interesse in een evenement is één ding, maar jij wilde er meteen ook iets voor doen. “Ja, ik heb ook twee jaar voor 3voor12 (website met lokale concertreviews, red.) in Breda foto’s gemaakt en bij het Graphic Design Festival wel eens vrijwilligerswerk gedaan. Verder ben ik op mijn zeventiende als vrijwilliger bij Mezz begonnen en heb ik daar nu een betaalde functie als bedrijfsleider. Ik werk bij Mezz zelf dus veel met vrijwilligers, maar ik deed zelf niet veel vrijwilligerswerk meer. Dat vond ik jammer en […]
-
Anna wijst je door de nacht
Het is Cultuurnacht! Wat doe jij hier precies, Anna? “Bij mij kun je terecht voor informatie. Ik sta de hele avond bij het Bredaas Museum. We zijn met een aantal vrijwilligers en door onze opvallende kleding zien de mensen ons nog eerder staan dan de medewerkers van het museum, haha.” Wat zijn je taken? “Ik ben aanspreekpunt voor bezoekers. Meestal komen ze de weg vragen of kinderen hebben een vraag over de speurtocht. Die speurtocht is echt een succes. Ik zie de kinderen genieten. Dan dwalen ze hier rond en dan vraag ik: ‘Zoek je de deur naar het schatgraven?’. Meteen zie je hun gezichten oplichten bij het woord schatgraven en dan roepen ze enthousiast: ‘Jaaa!’. Hier op het binnenplein is een enorme berg zand gestort en daar liggen allemaal dingen in verstopt. Daar mogen ze met een metaaldetector en schepjes naar zoeken. Ze vinden het geweldig.” Waarom heb je je opgegeven als vrijwilliger? “Sinds een aantal jaren ben ik werkloos. Toen ik een paar maanden geen werk had werd ik gevraagd als vrijwilliger voor het filmfestival (betreffende festival bestaat niet meer, red.). Nadat ik daar gewerkt had werd ik ook gevraagd te helpen bij het Graphic Design Festival, evenementen van MOTI en Breda Photo. Ik vind het belangrijk dat deze evenementen blijven bestaan. Cultuur zit al in het verdomhoekje en zonder vrijwilligers kunnen ze gewoon niet draaien.” En nu vinden we je dus bij Cultuurnacht Breda? “De Cultuurnacht heb ik zelf al een paar jaar als bezoeker ervaren. Maar […]
-
Paul en Robert draaien voor Duchenne Heroes
De Morrisdraaiers, dat zijn jullie. Wat doen de Morrisdraaiers? Paul: “Wij zijn begonnen als begeleiders van de Morrisbikers. De Morrisbikers is een team mountainbikers dat jaarlijks meedoet aan Duchenne Heroes, het zwaarste mountainbike event van Nederland. De opbrengst gaat naar onderzoek voor de spierziekte Duchenne. Het eerste jaar reden we als begeleiders de camper van camping naar camping, we deden boodschappen en wasten de fietsen. Dat was een luizenbaantje, haha. Dus we wilden ons nog nuttiger maken. Nu zorgen we al een aantal jaren tijdens het evenement voor een goede sfeer en vermaak bij de start en finish. Robert draait muziek en ik ben speaker.” Even terug naar het begin. Wie zijn de Morrisbikers? Paul: “Een goede vriend van ons, Michiel van Antwerpen is de vader van Morris. Toen Morris twee jaar oud was, zo’n 9 jaar geleden, is bij hem Duchenne vastgesteld. Het is een progressieve spierziekte waarbij de spieren langzaam afbreken. De ziekte is levensbedreigend. Michiel is een fanatieke mountainbiker en wilde iets doen. Hij besloot met Niels en Cyriel mee te doen aan Duchenne Heroes om geld in te zamelen voor onderzoek. Wij wilden ook helpen, maar omdat we niet zo sportief als de bikers zijn, besloten we als begeleiders mee te gaan. Toen we hoorden dat de vrijwilligers elke dag werden verwacht bij de finish om te klappen, bedachten we dat daar ook best wat muziek bij gedraaid kon worden. Dat hebben we op ons genomen.” Hoe ziet zo’n dag er voor jullie uit? Robert: “We […]
-
Etienne en Björn: de sfeermakers van Breda Barst
Wat maken jullie? Etienne: “Wij werken als vrijwilliger bij het festival Breda Barst dat 19 en 20 september plaatsvindt in het Valkenbergpark. We verzorgen alles wat met het decor te maken heeft. Van uitvoering tot planning en organiseren.” Björn: “Dat doen we niet alleen, maar met een groep van zo’n 10 andere vrijwilligers die ons ondersteunen. In maart, april beginnen we met brainstormen. Uit al die leuke ideeën selecteren we wat we willen.” Etienne: “We kijken naar de interesses van de vrijwilligers om te bepalen wie wat gaat doen of maken en dan gaan we aan het werk. Elke maandag zijn we te vinden in The Loads, een fabriekshal in de Belcrum. Daar slaan we onze spullen op en daar bouwen we de decorstukken.” Met wat voor decorstukken zijn jullie bezig? Etienne: “Het dancepodium op het festival heet Suikerbeat. Door die naam hebben we ons laten inspireren voor de aankleding van dat podium. We hebben gekozen voor een snoepthema en zijn bezig met het maken van levensgrote zuurstokken en er komt een suikerspinnenkraam.” Björn: “Verder zijn we een discobal aan het maken in de vorm van het logo van Breda Barst. Dit is de trots van vrijwilliger Thiago. Ook komt er net als vorig jaar een tagwall. Dat is een grote muur waar mensen berichten op kunnen schrijven. Vorig jaar was het een witte muur met markers erbij. Dit jaar voorzien we de muur van krijtbordverf, zodat er op gekrijt kan worden met verschillende kleuren stoepkrijt. Mensen kunnen erop schrijven […]
-
In dialoog met Hanneke
Wat maak je? “Ik maak contact met mensen en bréng mensen met elkaar in contact. Dat doe ik met mijn bedrijf Connectiekracht, maar ook via het maatschappelijke initiatief Dialoog in Breda.” Wat doet Dialoog in Breda? “Tijdens de Week van de Dialoog, in november, organiseren wij dat er aan tafels op verschillende plekken in Breda mensen met elkaar in dialoog gaan. Mensen die elkaar nog niet kennen. Vorig jaar was het thema ‘Samen beleven’. We hadden een tafel in een theehuis, in de Lutherse kerk, bij HUB 88 en in het Amphia Ziekenhuis. Twee jaar geleden hadden we zelfs een tafel in de Koepel, waar toen gedetineerden met elkaar in gesprek gingen.” Maar als mensen met elkaar willen praten, dan doen ze dat toch gewoon? Waarom moet dat georganiseerd gebeuren? “Het blijkt dat wanneer je die gesprekken vooraf wat structuur geeft, dat er hele mooie, inspirerende dingen gebeuren. Zelf ben ik een jaar of acht geleden gegrepen door wat de dialoog kan brengen. Ik volgde toen als communicatieadviseur een training die ging over het faciliteren, het laten ontstaan van de dialoog tussen mensen en tussen groepen mensen. ” Hoe zorg je er dan voor dat een gesprek de juiste structuur heeft? “Als ik met mijn bedrijf Connectiekracht partijen met elkaar in gesprek breng, dan doe ik eerst veel voorbereidend werk. Ik doe voorgesprekken en maak een onderwerpsinventarisatie om erachter te komen wat de mensen echt belangrijk vinden om aan bod te laten komen. Iedereen kan dan tijdens het gesprek praten […]
-
Hakim vermaakt Breda
Wat maak je? “Ik heb net een theatervoorstelling gedaan hier op Belcrum Beach voor het festival En Plein Public. Dit was een try-out, het liep nog niet helemaal zoals het moet. Morgen sta ik nog een keer op het festival, maar dan in Den Hout. (dit was in juli, red.) Dan wordt het nóg beter en mooier.” Het was vandaag ook hartstikke leuk. Kun je samenvatten waar het over ging? “De voorstelling gaat over een familie van clowns die wonen in een land waar het verboden is om te lachen. Ik betrek ook de kinderen in het publiek bij de voorstelling. Ze mogen zelf rollen spelen. Ik had wel wat last van mijn schouder tijdens het optreden. Ik heb een slijmbeursontsteking en daar kom je niet zomaar van af. Vooral als ik lang heb zitten schrijven krijg ik er last van. Blijven bewegen is het beste.” Schrijf je je voorstellingen zelf? “Ja, ik schrijf heel veel. Voorstellingen, maar ook musicals. Ik werk nu bijvoorbeeld aan een musical die ik volgend jaar ga opvoeren in Algerije, mijn geboorteland. Er werken ongeveer twintig mensen uit Algerije aan mee en ik neem nog drie technische mensen uit Nederland mee daarnaartoe voor het licht en geluid. Ik ga veel werken met film en projectie.” De voorstelling die je deed heet Circus Hakim. Er bestaat ook een echt Circus Hakim. “Dat klopt. Ik heb een kleine theaterzaal in een oud schoolgebouw in Haarlem. Daar kunnen kinderen en jongeren workshops volgen op het […]
-
Leon valt voor nieuwe jazz
Wat maak je? “Ik maak er een gezellige avond van op het Jazzfestival met een vriendin van me.” Woon je al lang in Breda? “Ik woon pas 2,5 jaar in Breda, maar het Jazzfestival heb ik sinds ik hier woon niet overgeslagen.” Ben je een jazzliefhebber? “Ja, ik hou vooral van electronical jazz zoals Saint-Germain-des-Prés. Maar ik vind het heerlijk om alle genres te horen, vrij door de stad te lopen en overal even te luisteren. Zo leer je ook muziek kennen die je normaal misschien niet zelf zou kopen. Ik ben echt een muziekluisteraar en bespeel zelf geen instrument.” Heb je nog andere passies behalve muziek? “Jiujitsu. Dat doe ik nu vier jaar. Het is een sport waarbij je je lichaam anders gebruikt dan met de meeste sporten. Het brengt ook mentale rust. Omdat het een goede zelfverdediging is, geeft het ook zelfvertrouwen.” Wat zijn behalve het Jazzfestival nog meer jouw Bredase favorieten? “Ik woon in Princenhage en dat is eigenlijk een mooi dorp in de stad. Het is een mooi en rustig deel van Breda. Verder kom ik in de zomer graag in het Valkenbergpark, bijvoorbeeld tijdens de dinsdagavondconcerten.”
-
De oude jazz van Berry en de mannen
Wat maken jullie? Rob: “Wij maken muziek.” Berry: “Onze band heet de Blue Marble Silver Cornet Band. De band bestaat al dertig jaar en we zijn met twaalf man. We spelen echte oude jazz en zijn elk jaar te vinden op het Jazz festival in Breda.” Moeten jullie zo op? Rob: “Nee, we zijn net klaar met ons optreden. We wilden net bij onze collega’s gaan kijken, die staan nu op het podium op ‘t Sas.” Hoe ging jullie optreden? Berry: “Geweldig! We hebben vier uur gespeeld. We zijn begonnen op de Haagweg en uiteindelijk geëindigd op het podium op de Grote Markt.” Jullie spelen vooral oude jazz, wat vinden jullie van de vele stijlen die op het Jazz festival te vinden zijn? Pieter: “We vinden het eigenlijk wel jammer dat er teveel andere stijlen te horen zijn. Het zou een gezonde mix moeten zijn. Nu moet je echt zoeken naar de oude jazz. Wij spelen jazz uit de periode 1900-1920, zoals die toen in New Orleans werd gespeeld. ” Treden jullie veel op? Berry: “Zo’n zes keer per jaar.” Pieter: “Vooral in het buitenland. Veel in Duitsland en België, een keer in Zwitserland en Polen.” Berry: “Als we in het buitenland spelen, dan is het een weekend lang feest. Dat is geweldig. Ik herinner me nog goed dat we jaren geleden een keer in Litouwen moesten spelen in een winkelstraat. Maar het was zondag en de winkels waren dicht. We vonden het wat vreemd zo […]
-
Alco en Dion gaan alle feestjes af
Wat maken jullie? Alco: “Wij maken de toiletten klaar voor gebruik. We zetten ze neer en vullen ze af met een vloeistof die de bacteriën kapot maakt. Daar gebruiken we trouwens geen chemische stoffen voor, dat mag niet meer. Als de wc vol is komen we om hem te legen. Dat gaat mee in de wagen en dat lozen we dan op de zaak. Hier bij Mezz zetten we er vijf neer voor de carnaval. Het is pas feest als toiletje is geweest!” Is het extra druk zo met carnaval? Alco: “Dat is gigantisch. We moeten zo nog naar Prinsenbeek, Ulvenhout, Fijnaart; allemaal bij cafés die voor carnaval extra toiletten nodig hebben. Opaatje daar die komt ons helpen. Dion is de vader van de baas en in topdrukte springt hij bij. Hij is al 70 jaar. Mijn baas is acht jaar geleden begonnen en ik ben er vanaf het begin bij.” Maar het gaat wel goed met het bedrijf? Alco: “We zijn begonnen met 50 producten en nu hebben we zo’n 900 plaszuilen, toiletten, wastafels. We verzorgen ook alle toiletten voor de Campina boerderijdagen bijvoorbeeld.” Gaan jullie nog carnaval vieren? Alco: “Nee. Ik heb al acht jaar geen carnaval meer. Van ‘s morgens vroeg tot ‘s avonds laat zijn we dan aan het werk. Afvullen en schoonmaken. De stank ruiken we al niet meer hoor. We staan er constant in, dus dan merk je dat niet meer. In de wintermaanden is het rustiger dan in de zomer, […]
-
Een Indiase carnaval voor Doris
Wat maak je? “Ik maak een wandelingetje over de markt met mijn moeder. Deze kraam verkoopt carnavalspakken en ik mocht iets uitzoeken van m’n moeder. Maar eigenlijk heb ik al een heel mooi pak.” Vertel! “Ik kom net terug uit India en heb een mooie sari meegenomen. Zo’n Indiase omslagdoek met bijpassende oorbellen en een bindi, dat is zo’n stip. Daar droeg ik dat ook als ik bijvoorbeeld naar een feestje ging.” Wat deed je in India? “Ik heb er drie maanden vrijwilligerswerk gedaan voor een kinder tehuis. Daar woonden kinderen die niet meer bij hun ouders konden wonen. Ik ben er samen met een vriendin naartoe gegaan. Zelf was ik klaar met mijn bachelor geneeskunde, maar ik wilde nog niet meteen beginnen aan mijn master. Ik wilde iets doen wat goed zou zijn voor mijn ontwikkeling. We woonden boven het tehuis samen met andere vrijwilligers uit de hele wereld. We hielpen de kinderen met opstaan, aankleden, eten en naar school gaan.” Was het lastig om te wennen? “Dat viel wel mee. We werden heel goed begeleid door de organisatie. Ik miste mijn familie en vrienden wel, maar Nederland niet zo. In India gaat ook alles veel langzamer. Dat is aan de ene kant prettig omdat het heel relaxed is. Aan de andere kant kun je geen afspraken met mensen maken als je iets wilt organiseren en dat is lastig. Toen ik terugkwam in Nederland moest ik juist weer heel erg wennen aan alle afspraken die mensen […]
-
Ton gaat uit zijn dak
Wat maakt u? “Ik maak me klaar voor de carnaval.” Maar het is toch nog geen carnaval? Waarom bent u al verkleed? “Er is zo een carnavalsdienst in de Grote Kerk en voor die tijd verzamelen we met de vrienden van de Prins bij Publieke Werken in de Sint Annastraat. Ik ben jarenlang voorzitter geweest van BCV, de Bredase Carnavals Vereniging.” En wat houdt die dienst precies in? “Het is geen mis, maar er is wel een diaken die de dienst voor zal gaan. Een ludieke bijeenkomst om nog even rustig stil te staan bij de dingen voor het carnaval echt losbarst. De Paoters Terrepetijn en Sjaggerijn zijn er ook bij. Die ken je toch wel? Die kent iedereen in Breda.” Tuuuuurlijk ken ik die! Wat betekent carnaval voor u? “Even lekker uit mijn dak gaan. Leuke mensen ontmoeten. Iedereen heeft goede zin, lekker kletsen met elkaar. Daar heb ik nooit moeite mee. Ik draag altijd een kiel en mensen kunnen me herkennen aan mijn hoedje.” www.carnavalbreda.nl (interviewdatum: 16 februari)
-
Mag Ursula mee met carnaval?
Wat maakt u? Willem: “Ik ga zo meteen muziek maken tijdens de carnavalsdienst in de Grote Kerk. Ik speel grote trom in de Bredase blaaskapel Tagste.” Over een kleine twee weken is het carnaval, gaat u het samen vieren? Willem: “Wij zijn al 31 jaar getrouwd en we gaan meestal samen. (lachend:)Dan kom je ook nooit te laat thuis. Ik mag best alleen gaan hoor, maar ik vind het leuk als ze erbij is. Dat zullen misschien niet alle mannen zeggen.” Ursula: “Carnaval betekent voor ons vier dagen echt ontspannen. Gezelligheid. Vrienden treffen. Meestal gaan we naar het Ginneken.” Willem: “Drinken doen we niet.” Niet? Willem: “Haha, jazeker wel. Zonder drank geen klank. Maar nooit tot we echt zat zijn. Dat is niet leuk meer, je moet het wel kunnen beleven.” Uw meest bijzondere carnaval? Ursula: “Dat was het eerste jaar dat ik in Nederland woonde, ik kom uit Duitsland. Dat was wel mooi. Hij was nog muziek aan het maken met de kapel en ik ging na het feesten alleen terug naar huis. Maar ik was de weg kwijt. De politie dacht dat ik zat was en die wilde mij niet helpen.” Blaaskapel Tagste (interview afgenomen 16 februari 2014)
-
Karina, Marjon en Marlous hebben kunst in hun kop
Wat maken jullie? Karina: “Wij maken alles klaar voor de Cultuurnacht die vanavond in Breda (vrijdag 24 jan. red) plaats gaat vinden. Er komt hier een animatieprogramma gemaakt door studenten van de kunstacademie, we hebben een exposite van Gallery Pepper en in onze winkel Kopshop XL is heel veel moois te vinden. We moeten nog wel wat keramieken stukken in veiligheid brengen, want het kan druk worden.” Jullie zijn van KOP? Karina: “Marjon en ik zijn van KOP, Kunstenaars Ontmoetingsplaats. We organiseren exposities van jonge kunstenaars uit de regio, maar ook van kunstenaars uit binnen- en buitenland. Je bent nu in de KOPshop, onze winkel. Ons kantoor is ook in dit pand gevestigd, in het Huis voor Beeldcultuur. En van december tot en met deze zondag hadden we tijdelijk een grotere ruimte tot onze beschikking: de Kopshop XL.” Marlous: “Ik ben van Gallery Pepper, een online grafiek gallerie. Karina vroeg me om hier een aantal werken te hangen. Ik verkoop zeefdrukken, etsen, lithografie van kunstenaars uit de hele wereld. Van Japan tot Amerika en Zweden. Ik selecteer ze op de kwaliteit van het beeld en de stijl. De kunst die ik verkoop is allemaal heel betaalbaar. Ik vind dat kunst niet alleen voor de elite moet zijn.” Hebben jullie zelf ook kunstacademie gedaan? Marjon: “Ja, ik heb de kunstacademie in Breda gedaan, maar ik kwam er al snel achter dat organiseren meer bij me past. Ik ben ook afgestudeerd in die richting. Maar hier kan ik mijn creativiteit […]
-
Sanna, Peggy, Carla, Kitty, Maartje en Nicole spelen De Psyche-logen
Wat maken jullie? Carla: “Wij maken een theaterstuk en zijn nu aan het repeteren bij Villa Boerebont .” Sanna: “Onze groep is ontstaan dankzij een idee van Carla en regisseur Nicole. Het uitgangspunt was om een stuk te maken over psychische aandoeningen. Nicole is dramadocent en heeft gekeken met welke mensen uit haar vriendenkring en spelersnetwerk ze dit stuk wilde maken.” Het stuk is dus ook door jullie zelf geschreven? Carla: “Ja, het is al spelend, pratend en improviserend tot stand gekomen.” Sanna: “En we hebben ons ingelezen over verschillende psychische aandoeningen. Wat zijn de symptomen, waar hebben mensen het moeilijk mee die een bepaalde aandoening hebben, zodat we de personages herkenbaar neer kunnen zetten. Carla en Nicole hebben ook veel vooronderzoek gedaan.” Carla: “Klopt, we zijn bijvoorbeeld in het Dolhuis in Haarlem geweest. Dat is een museum over psychiatrie. Dat was heel inspirerend. We hoorden daar een verhaal over een vrouw die haar moeder verwijt dat ze op de wereld is gezet en ook zelf geen kinderen wil omdat ze haar kind het leven niet aan wil doen. Heel heftig. Daar hebben ook in het stuk iets mee gedaan.” Sanna: “Daarnaast heeft bijna iedereen wel te maken gehad met depressie of andere stoornissen. Persoonlijk of in haar directe omgeving. Die verhalen hebben we met elkaar gedeeld. Alles bij elkaar vormde de input voor de verschillende personages die we spelen.” Dat hebben jullie heel serieus aangepakt. Wat willen jullie met het stuk bereiken? Sanna: “Als je suikerziekte hebt […]
-
Fenicia knutselt met piet
Wat maak je? “Ik heb een eierkoek versierd in het Huis van Sinterklaas. De pieten hebben me geholpen.” Mama van Fenicia, beleeft Fenicia het sinterklaasfeest al echt? Nihayla: “Ja, dit jaar merk ik voor het eerst dat ze het echt begint te begrijpen. We hebben dit jaar als twee sinterklaasfeestjes gehad en ze begint al steeds beter te worden in het cadeautjes uitpakken, haha. Toen we hier bij de Barones aankwamen riep ze al ‘Kijk mama, Piet!’ en toen had ik hem nog niet eens gezien.” Wonen jullie in Breda? Nihayla: “Ik kom uit Breda, maar we wonen sinds kort in Hoogstraten, net over de grens. Ik mis de binnenstad wel. De mensen zijn in België wat afstandelijker, ze maken minder makkelijk een praatje.”
-
Dusniet Piet
Wat maak je? “Ik maak de Bredase kinderen blij. We zijn vandaag aangekomen via het Spanjaardsgat in de mooie nieuwe haven. Het zag zwart van de mensen! Hoofd Piet dacht dat ze in Breda meer van Carnaval hielden dan van Sinterklaasfeest, maar dat is dus niet.” Was het een zware reis voor Sinterklaas? Hij wordt ook weer een jaartje ouder. “Klopt, hij is al wat ouder, maar hij kan nog keihard werken hoor. Vanavond sturen we hem weer het dak op met de cadeaus. Wij hebben alles ingepakt en nu is hij aan de beurt. Mensen denken af en toe dat hij ons afbeult, maar dat is dus niet..” Aha, dus de werkrelatie is aardig gelijkwaardig? “Ja, we zijn eigenlijk een soort business partners. De mensen zien het vaak veel te zwart-wit. We zijn of die hardwerkende knechten óf ze zeggen juist dat we de hele dag alleen maar pepernoten eten. Nou, dat is dus niet.” Wat vind je van al die ophef over de pieten? “Ach ja, we moeten altijd iets te zeuren hebben. De pieten moeten weg, de pieten moeten blijven. Dat Spanjaardsgat, daar zou ik als Spanjaard ook een klaagzang over kunnen houden. Maar hoor je mij daarover? Dus niet!”
-
Whitney van Studio Fika
Wat maak je? “Onder de naam Fika organiseren Yonne en ik activiteiten waarbij we kunstenaars, hun werk en het publiek samenbrengen. In onze winkel (Viveslaan 9, red.) en etalage wisselen we elke drie maanden het werk en tot 25 januari is er een expositie van verschillende kunstenaars in het koffiezaakje Koffie bij Teun in de Lange Brugstraat.” Ben je zelf ook kunstenaar? “Ik ben fotograaf en Yonne is illustrator, we hebben allebei gestudeerd aan de kunstacademie Sint Joost. Toen we in dit atelier kwamen viel de mooie, grote etalage meteen op. Deze wilden we optimaal gebruiken en we besloten om hier een winkel van te maken.” Wat ben je nu aan het organiseren? “Op dit moment ben ik een kledingruilavond aan het organiseren. Maar we organiseren allerlei activiteiten. Een voorbeeld van een geslaagde workshop is ‘Verf maken vanuit een natuurlijke bron’. Hierbij liet kunstenaar Milou Jilesen zien hoe je verf kan maken van natuurlijke pigmenten. De workshops vinden meestal hier plaats, in onze studio.” Dat zijn echt heel uiteenlopende activiteiten. Fika is niet echt in één zin te vangen? “Klopt. Het woord Fika vond ik wel heel goed bij ons passen. Ik kwam het tegen toen ik in Zweden was. Het betekent: een koffiebreak waarbij je samenkomt met fijne mensen en wat lekkers eet. Ik vind het zo mooi dat één woord zoveel betekenis heeft. Toen we aan het filosoferen waren over onze naam, wist ik ineens dat het Fika moest worden.” Kom je uit Breda? “Ik kom uit Papendrecht […]
-
Gea en Lourens vieren 25 jaar Muzipo
Wat maken jullie? “Wij maken zelf figurentheater onder de naam Muzipo en organiseren ook gastoptredens van collega theatermakers. We laten kinderen kennis maken met allerlei vormen van beeldend theater.” Muzipo bestaat 25 jaar. Wat is al die jaren jullie drijfveer geweest? Gea: “De kinderen. Ze zijn zo eerlijk en oprecht.” Om het te vieren staat er vandaag een echte walvisbus van een theatergroep uit Antwerpen voor de deur. Lourens: “Klopt, daar heb ik wel van wakker gelegen vannacht. Als dat maar goed gaat met die enorme bus. Maar hij staat hier en het past allemaal net in het straatje.” Jullie zijn klein gebleven, maar hebben een grote naam opgebouwd. Gea: “Ik ben ooit begonnen met een workshop poppenspelen. Daarna zijn we gaan optreden op straat, maar al snel bleek dat ons werk beter geschikt was voor kleine theaters. We speelden overal. Sinds 13 jaar hebben we dit theater aan huis. Het was ideaal, omdat onze kinderen toen nog klein waren. Nu behoren we tot de hoofdstructuur van de Bredase culturele podia zoals Chassé en Mezz. We krijgen subsidie om gastspelers uit binnen- en buitenland te programmeren. Daar hebben we hard voor gewerkt en daar zijn we heel trots op.” Website Muzipo
-
Thomas
Wat maak je? “Ik ga de 10 kilometer lopen tijdens de Singelloop vandaag.” Welke tijd hoop je te halen? “Hopelijk blijf ik binnen de 45 minuten. Eigenlijk ben ik een fietser. Ik mountainbike veel. Sinds een jaar loop ik ook hard, ook leuk om te doen.” Ze hebben het wel eens over een runners high. Voel jij je ook helemaal gelukkig als je loopt? “Dat heb ik eerder met mountainbiken. Als het mooi weer is, het gaat lekker, het parcours ligt er goed bij, dan kom je in een flow. Daar voel ik me dan wel heel goed bij.” Wat lijkt je het leukste deel van de Singelloop? “De finish! En bij het Van Coothplein. Daar staan mijn vriendin en onze dochter. Jasmijn is vijf en ze heeft een mooi t-shirt aan waar ze zelf op getekend en geschreven heeft: ‘Hup papa, hup!’. “